INFORMACJE TECHNICZNE

Pomiar temperatury w warunkach przemysłowych realizowany jest obecnie w przeważającej liczbie przypadków z wykorzystaniem termometrów oporowych wyposażonych w oporniki platynowe.

Główne zalety w porównaniu ze standardowymi czujnikami:

• niewielkie wymiary
• budowa zamknięta
• krótki czas reakcji
• wysoka odporność na temperaturę
• odporność na trudne warunki chemiczne i mechaniczne
• długi czas pracy i stabilność działania.

Dzięki zamkniętej budowie termometrów oporowych istnieje możliwość stosowania ich bez konieczności umieszczania w dodatkowych osłonach.

Termometr oporowy składa się zawsze z następujących elementów:

• opornik do pomiaru temperatury, zazwyczaj Pt100 (istnieje możliwość zastosowania innych wartości oporowych)

• przewody wewnętrzne (przewód doprowadzający i odprowadzający)
• materiał izolujący (tlenek metalu w proszku)
• rura osłonowa.

Najważniejszym elementem termometru jest umieszczony na końcu czujnika, czuły na temperaturę rezystor pomiarowy. Przez rezystor przepływa dodatkowy prąd, o natężeniu od 0,1 do 10 mA, który nie powinien jednak przekraczać 1 mA by zapobiec nagrzewaniu czujnika przez prąd pomiarowy, a następnie mierzona jest rezystancja elektryczna. Na podstawie wyników tego pomiaru możliwe jest dokładne ustalenie temperatury otoczenia opornika, zgodnie z normą DIN EN 60751, która standaryzuje opór w zakresie od -200°C do + 850°C.

W jednym czujniku zamontować można maksymalnie trzy oporniki.

Rezystory, które wykazują opór elektryczny dokładnie 100 omów w temperaturze 0°C określa się jako termometry typu Pt100, w przypadku rezystorów o oporze 500 omów w 0°C mówimy o termometrach typu Pt500, a przy 1000 omów w 0°C – Pt1000.